fw-mag

Marodite mój boże… czy naprawdę taki świat chciałeś stworzyć? świat nienawiści strachu i głodnych dzieci? zwą cię bogiem miłości mówią, że kochasz świat i dlatego istnieje mówią, że i mnie kochasz… zwą cię bogiem wojny bo gniew twój jak ogień gdy mścisz się na niewiernych wyprawą krzyżową Marodite – imię twoje bo jesteś jaki jesteś zrodzony z ludzkich imaginacji by wytłumaczyć że życie jest życiem z powodu.

strażniku ognia na co wzniecasz pożar pośród pol szklanych i w stalowych lasach na cichych drogach dlaczego płomień zapalasz strażniku ognia nie pokazuj tego bo Ciebie zabiją bo i Ciebie spalą zadławią Cię pianą spokoju oddechem lunatyka nie byłeś stróżem ognia w domu swoim człowiekiem zwyczajnym lecz żywą istotą oczyszczenia ofiary spalonej wznoszonej do nieba strażniku ognia nie-Twoich pożarów nie ugasisz słowem

jestem kobietą mam włosy jak ciemna czekolada bransoletki białe na nadgarstkach pamiątki podróży w głąb siebie umiem czasami się uśmiechać całym światem, tymi drzewami przed Tobą drobnymi dłońmi na ramionach małymi znakami kochania jestem kobietą która czasami rozbija szklanki o ściany szybkimi ruchami głowy zaprzeczam i potwierdzam swoje pytania maluję co wieczór tysiące obrazów na czerwień i czerń chociaż nie jestem malarką w snach widzę zawsze dalekie osoby jestem kobietą popełn

Lekki wiatr delikatnie poruszał liśćmi drzew w dolinie, muskał trawę, marszczył wodę. Pogoda była wręcz wymarzona. Niebo było różowe. Doskonale różowe, jak modne futrzane papucie japońskiej nastolatki. Nie, futrzane nie było, jedynie landrynkowe, tak, że aż przyprawiało o zawrót głowy. Jedyną zmianą w tej słodkiej monotonii były sunące leniwie chmury o lekko fioletowym zabarwieniu. Całość sprawiała wrażenie wyrwanej z koszmaru schizofrenika-masochisty. Kochającego kicz schizofrenika-masochisty. S